Soms moet ik aan het werk maar ja, is het prachtig weer en ik zit op de loungebank in de tuin, met koffie. Dan neem ik weleens mijn toevlucht tot wat ik de Wet op de Remmende Achterstand noem. Denk aan de VVD en jarenlang roepen dat het wel meevalt met die klimaatverandering en dat we het effect van maatregelen niet moeten overschatten. En als dan na een tijdje nietsdoen de urgentie opeens heel hoog blijkt, roepen dat te snelle transitie veel te duur wordt voor de gemiddelde burger.
Ik maak mezelf dus wijs dat dat werk nog wel even kan wachten, niemand zal me verwijten lekker in de tuin te zitten toch? Tegen de tijd dat de deadline in zicht komt bel ik mijn opdrachtgever wel en vraag of dat inleveren iets later kan, het was immers best een flinke klus. Dat pikt ie altijd.
Is er nog koffie?