Keuzes, keuzes, het leven zit er vol mee. De wekelijkse gang door de lokale supermarkt was altijd al het summum op dat gebied. De voortschrijdende techniek heeft de keuzestress nog verder verhoogd. Nog voor ik de eigenlijke winkel betreedt, moet ik al nadenken of ik met behulp van een handscanner zelf mijn boodschappen wil registreren om de reguliere kassa met kassameisje, en mogelijke lange wachtrij, te vermijden. Tot nu toe heb ik die scanner rechts laten liggen, maar hoe lang kan dat nog? Ik maak mezelf wijs dat ik de resterende dames, en een enkele heer, achter de overgebleven kassa’s niet van hun (bij)baantje beroof als ik op de ouderwetse manier mijn karretje niet-digitaal blijf volgooien. Ondertussen kan ik met een gerust geweten lastige keuzes maken uit het almaar uitdijende productenaanbod. Als ik klaar ben, glimlach ik genereus naar het stuurs kijkende kassameisje. Ik ben de enige in de rij.
